Ladri di biciclette

De bloeiperiode van het Italiaanse neorealisme duurde van 1943 tot 1952. De verhalen waren niet alleen uit het alledaagse bestaan gegrepen, op locatie gedraaid en ontdaan van elke Hollywoodglamour, de cast werd vaak letterlijk van de straat geplukt. Ladri di biciclette is daarvan een sprekend voorbeeld.

Om een karig kostje voor zijn gezin bij elkaar te scharrelen heeft Antonio – gespeeld door voormalige fabrieksarbeider Lamberto Maggiorani – een fiets nodig. Wanneer deze gestolen wordt, gaan Antonio en zijn zoontje Bruno op zoek naar de dief in de straten van Rome.

Ladri di biciclette ontving in 1949 een ere-Oscar als beste buitenlandse film, een genereus gebaar uit nota bene het mekka van de filmglamour. Maar belangrijker nog was de invloed die de film had op filmmakers over de hele wereld, van de Franse nouvelle vague tot de Indiase Parallel Cinema, met als belangrijkste vertegenwoordiger Satyajit Ray, aan wie Eye een retrospectief wijdt.